Het is woensdagavond en dat betekent de wekelijkse ‘No Waste Dinner’ in de community. Robbin heeft de smaak te pakken en speelt vandaag chef. ‘Ik weet niet zo goed wat het is,’ zegt Robbin. ‘Ik had gewoon al de hele dag zin in fenegriek!’ Trotst laat hij het kruidenpotje zien en ruikt er eventjes aan. ‘hmmm..’ Het heeft geresulteerd in een gigantische pan vol curry die rijkelijk gekruid is met deze vlinderbloem.
De mensen druppelen binnen en de pan heeft al snel zijn bodem in zicht. Iedereen zit, staat of hangt met een bord vol prut. Zo ook Cees. Hij gaat aan de grote tafel zitten. ‘Het is Sees,’ zegt Cees. ‘Niet Kees.’ Hij neemt een hap en knauwt met een goede dosis zelfspot ‘Het is toch ook cirkel en circus en eh.. censuur!’
Cees volgt een houtbewerking opleiding op het HMC. ‘Ik wil accordeonbouwer worden.’ Hij loopt stage bij de enige accordeonbouwer van Nederland. Cees laat een foto zien. ‘Hij ziet er toch precies uit zoals je verwacht van de enige accordeonbouwer van Nederland!’ Dit tovert een guitig lachje op z’n gezicht. Cees hoopt dat de geambieerde baan hem later wel genoeg geld zal opleveren. ‘Het is een niche, maar ik kan nog niet zeggen of dat goed of juist slecht is..’
Cees overdenkt zijn scenario’s: ‘Als ik de enige ben, dan komt iedereen naar mij omdat.. ik de enige ben! maar misschien komt er wel niemand omdat er geen vraag meer naar is..’ Dit scenario lijkt hem enige angst in te boezemen want hij vervolgt deze zwartgallige contemplatie met: ‘Tja.. het is toch een beetje een uitstervend beroep..’ Als een deus ex machina komt Robbin er even bij zitten en laat Cees aan het potje fenegriek ruiken. ‘Lekker hè?’ zegt Robbin met kinderlijk enthousiasme.
Of het de geur zelf is of het enthousiasme van Robbin is onduidelijk maar even lijken alle zorgen met de noorderzon te zijn vertrokken.